ENGEL TANIMAYAN ‘ROMA YOLLARI’

Romalılar tarafından fethedilen yerlerde inşa edilen uzun ve düz yollar , büyük imparatorlar ve generaller kadar ünlü isimler haline gelmiştir. Romalı mühendisler coğrafi şartlar ne olursa olsun yollarını olabildiğince düz yapmaya çalışmışlardır. Bunun sonucunda da yollar , köprüler , tüneller, viyadükler ve daha bir çok mimarı alternatifler kullanılarak muazzam yollar inşa edildi. Bu da romanın gücünün bir göstergesiydi. yollar sayesinde ırklar ve kültürler arası iletişim daha kolay hale geldi.

ROMA YOL AĞI

Romalılar tunç çağına uzanan yol fikrini geliştirip en üst potansiyele yükseltmeye çalışmışlardır. ilk ve en ünlü büyük roma yolu Via Appia idi. M.Ö. 312 de inşa edilen bu yol 196 km ile Roma’yı Capua’ya mümkün olduğunca düz bir çizgiyle bağladı. Romalılar tarafından yolların kraliçesi olarak adlandırılıyordu.

İtalya’daki diğer önemli yollar Roma’dan fanum’a, Placentia’dan Augusta Praetoria’ya giden Via Aemilia. Aquileia’dan Via Postumiadır. yollar o kadar ünlü oldu ki yerlere ve bölgelere isimlerini verdiler. Ağlar yavaş yavaş İngiltere’den Suriye’ye kadar tüm imparatorluk boyunca yayıldı ve bazı yollar romanın etrafındaki yollar kadar iyi bilinen ve seyahat edilen yollar haline geldi.

Mühendisler iki nokta arasında, yolu en kısa şekilde inşa etme hedefindelerdi. öncesinde bir araştırma yapılıp o rota üzerinde orman varsa kesildi, nehir varsa köprü ile geçildi, dağ varsa tünel ile diğer tarafa ulaşım sağlandı, vadi varsa viyadükler ile çözüm bulundu. yani bu muazzam yollar için ‘burada dağ var ya kim uğraşacak etrafından dolanalım’ gibisinden bahaneler üretmediler. Sonuçta romanın önemli bir parçası yani bu yollar.

YOL TASARIMI VE KULLANILAN MALZEMELER

Ana yollar standart 4,2 m genişliğindeydi. Bu da iki tekerlekli aracın yan yana geçebilme imkanı veriyordu. yollar bazen kireç ile karışık çakıl yüzey ya da kasaba gibi yerlerde volkanik tüf, bazalt yada kireç taşı blokları ile yapılırdı.

Önce bir hendek kazılıp ;kaba çakıl, ezilmiş tuğla , kil malzemeler kullanılarak temel atılırdı. Bunun üzerine daha ince çakıl atılıp en son blok taşlar ve levhalar ile yol tamamlanırdı. Yağmur suyunu yol dışına atmak için merkezden kaldırıma doğru eğimli bir şekilde yapılırdı yada kanallar açılırdı. Yol kenarındaki kaldırımlar ise 1-3 metre arasında değişkenlik gösterir.